Karkonoska Frakcja Fantastyki

mPL

Od poczatku mojej przygody z wampirem, zastanawia mnie kwestia dotycząca indywidualności potacie, jej egoizmu, bycia samotnym drapieżnikiem, a kwestia potrzeby lub przymusu współistnienia z innymi wampirami. Czyli własne potrzeby a potrzeby koterii. Mam tutaj na myśli fakt, że wampiry to jednak samotni mysliwi ale z reguły muszą tworzyć koterie. Jak to ogarnąc na sesji, wiadomo że to gra dla wszystkch graczy na raz. Ale wiadomo też, że koteria to nie klub najlepszych przyjaciól z zliceum. Co myślicie na ten temat?

Czyli kwestia realizm, a grywalność.

m

PS. wiem, że dobry mistrz gry sobie z tym poradzi, ale z drugiej strony czasem potrzeba na to więcej wysiłku niż cała grajest tego warta...

Stówa

To jest odwieczny problem ale nie tylko MG. Każdy BG powinien zdawać sobie sprawę z tego, że są zależności pomiędzy innymi wampirami - indywidualizm jest tutaj sprowadzony do roli tragedii jednostki, zdehumanizowania, upadku ale istota drużyny - koterii pozostaje zachowana.System zajebiście sprawdza sie przy długoterminowym prowadzeniu solówek jednak powiedzmy sobie szczerze RPG stworzone zostało dla grania grupowego. Reasumując odgrywanie wampira jest bardzo złożoną i trudna sprawą tym bardziej kiedy dochodzi do tego współdziałanie pomiędzy członkami teamu, który składa się z różnych klanów (osobiście nudzi mnie już prowadzenie miliardom pariasów, klany zostały stworzone po to żeby je wykorzystywać w sesji, nie są może idealnym rozwiązaniem natomiast trzeba się z tym pogodzić, że istnieją).

Klon

Jak dla mnie to zależy w większym stopniu od BG. To oni powinni sobie zdawać sprawę, z chwilowej spójności interesów koterii. To nie znaczy, że powinni wbijać sobie noże w plecy - przeciwnie, świadomość tego że współtowarzysz jest tak samo długowieczny jak ja, sprawia że go szanuję.
Chcemy, czy nie chcemy, stoimy po tej samej stronie barykady. Każdy gracz powinien indywidualnie podchodzić do swojego problemu, jak sobie zdamy sprawę że Bestia śpi w każdym z nas i nawet sobie nie możemy do końca ufać. Wtedy zupełnie inaczej patrzymy na drużynę - czujemy więź z nią która jednak znacznie odbiega od więzi tak charakterystycznej dla innych RPG.
Wszystko kręci się wokół tego aby nie popadać w skrajności... aby nie biegać za członkami drużyny, bo trzeba.
Rola MG też jest ważna - nie może on po prostu rzucać kolejnych marchewek przed drużynę, licząc że będą po prostu biegać tam i z powrotem.

ps
wiem że moja wypowiedź jest niespójna, ale problem jest bardzo wielopłaszczyznowy

Wertos

Moim zdaniem najlepiej Wampira prowadziłoby się z ludźmi, którzy się nie znają (choć trudna znależć taką grupkę), bądź znają się krótko, tylko 2 spośród niej się znają etc. To wprowadza możliwość rzeczywistego odgrywania koterii, która łączy się tylko w jakimś celu, a nie z powodu przyjaźni etc.

mPL

Stówa

Dwie kwestie o których zazwyczaj sie zapomina prowadząc w wampira.
1. Kwestia "rodziców". Za każdym razem spotykałem sie z tym, że MG praktycznie nie brał pod uwagę tego od którego wampir pochodził, nagle się okazuje, że wszyscy są sierotami i nie podlegają tak opiece jak i nakazom "rodzica".
2. Polowanie, spłycanie tego znajdowania pijanego buraka w bramie, spicie x blood pointów i zapinanie dalej skakać z 4 piętra. Sorry ale to chyba jeden z fajniejszych motywów dla wykazania się zarówno MG jak i BG.

Do tego dochodzi kwestia diabolizacji. Dlaczego zazwyczaj ludziom wydaje się, że zdiabolizowac znaczy dostać dodatkową kropkę do dyscypliny (bądź zdobyć nową) i ewentualnie myknąć w dół pokoleniem. Ja starałem się wrzucić w tym miejscu kwestię walki pomiędzy świadomościami diabolizującego i diabolizowanego (w końcu kropki i pokolenia nie biorą się z powietrza, tylko wciągamy esencję innego wampira, dlaczego nie wprowadzić możliwości opętania przez niego).

Baka

A to wyjątkowo fajny patent z tym opętaniem... Nadaje trochę więcej możliwości temu systemowi. Co do grania 3 pariasami w timie to mi nigdy za bardzo nie przeszkadzało, przeciez klany wśród młodej koterii nic nie znaczą, a pariasi jeszcze na dodatek rzadko kiedy mogą szukać pomocy u innych wampirów co zmusza graczy do jeszcze większego wysiłku umysłowego. Poza tym liczy się przecież osobowość postaci a nie to kto był jego ojcem. W dodatku grając pariasami łatwiej dostosować dyscypliny tak żeby pasowały do postaci. Co do koterii to nieważne jak bardzo Mg będzie sie starał, każdy z graczy i tak będzie knuł swoje własne małe spiski, już taka natura pijawek. W końcu kto słyszał o koterii która długo trzymała sie razem. Koteria tworzy się tylko i wyłącznie wtedy, kiedy gracze kainici maja wspólny cel, po jego osiągnięciu każdy i tak pójdzie w inną stronę i nic się an to za bardzo nie poradzi...

mPL

Co do koterii to chciałem właśnie zwrócić uwagę na ten problem, tym bardziej że wiekszość tutaj piszących będzie razem grało Smile

, do tego kwestie ojca/matki - twórcy itp. przecież do oficjalnego przedstawienia księciu niemal wszystko zależy od ojca, życie - nieżycie. Kreacja nowego wampira to głównie przeniesienie cech z ojca, szczególnie w kwestiach pojmowania świata wampirów, przecież ojciec moze niesamowicie ściemnić swojego potomka, a on/ona nie ma w zasadzie możliwości korygowania, innych niez brutalne zetknięcie z rzeczywistością itd...

A co do polowań uważam, że jest to jeden z najważniejszych elemntów szczególnie na poczatku, trzeba zmierzyć się z bestią z głodem, z rządzami i z człowieczeństwem, przecież to są ludzie! przecież to nieludzkie żerować na nich...

koteria się tworzą i rozpadają, ja nie twierdze żeby na siłę je utrzymywać, ale z drugiej strony natura RPG'a zmusza nas troche do trzymanie się konwencji drużyny - oczywiście bez przesady.

Diabolizm - no dobra spiłeś go ale co dalej? bo to przecież trzeba wiedzieć że na krwi się nie kończy, a takiej informacji rodzic raczej nie udzili swojemu potomkowi, do tego później trzeba odkryć to co się wypiło, do tego dochodzi niesmak po tym, że "inniy sie krzywo patrzą" jeśli się dowiedzą, albo wręcz są wrogo nastawieni, w skrajnych przypadkach - krwawe łowy. no i jak 100 wspomniał dochodzi świadomość spitego - jeśli był bardzo silny psychicznie może nawet zdominować postać, lub podstępnie kierować nią wg. własnej woli. do tego jeszcze zmienia się aura itd. konekwencji jest wiele.

----

to teraz nastęna kwestia, co sądzicie o tym żeby nie pozwalać graczom od razu na wykorzystywanie swoich kropek w dyscyplinach, tylko z czasem pewne bedą odkrywali, inne się same uaktywnią w sytuacjach streswoych itp. ? oczywiście to na samym początku zaraz po przeistoczeniu.

m

Stówa

Baka

Nie wtobrażałem sobie tego inaczej... Przecież nie będziemy robic po preludium przeskoku o 20 lat w przód żeby każdy już w pełni znał swoje mozliwości... Sam początek o jest to co mi się w tym systemie podoba, potm jak kazdy jest coraz bardziej wypasiony to się zaczyna robić nudne, bo każdy zaczyna knuć przeciw każdemu, bo tak to juz z pijawkami jest... Zauważmy że ludzie czystego serca wampirami nie zostają, a jesli już tak to jest ich najwyżej 9 na świecie, każdy z trzecim okiem na czole...

Klon

mPL

no i to mi się podoba : ),

m

ps. Klon: odp. w temacie o sesji